Tappensches Familienbuch (1889)/059
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Tappensches Familienbuch (1889) | |
| Inhalt | |
| <<<Vorherige Seite [058] |
Nächste Seite>>> [060] |
 | |
| Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien | |
| Texterfassung: unkorrigiert | |
| Dieser Text wurde noch nicht korrekturgelesen und kann somit Fehler enthalten.
| |
Flectere quem nunquam res primo angusta valebat,
Nobile virtutis quin sequeretur iter;
Cui non (haereticis frustra tentantibus) unquam
Excessus verae est religionis amor;
Quem non a magno vis ulla removit Amico,
Cui comes in tetro carcere fidus erat;
Quem rigidi nunquam violentia Martis adegit,
Cederet ut coeptâ mens generosa viâ;
Quem populus levis, et virosa calumnia nunquam
Impulit a noto jure referre pedem;
Quem nec divitiae tandem effecere superbum,
Nec residens animo laudis honestus amor;
Qui toties pressus semper surgebat in auras,
Contra onus ut victrix scandere palam solet;
Hunc rapuit tandem durae violentia Mortis,
Si tamen hâc poteras, Vir memorande, rapi.
Non equidem reor, Heroas concedere fatis,
Nec cum corporibus facta sepulta puto.
Mors terrena suis sub legibus omnia verset,
Ast fugiet virtus tristia fata rogi.
O felix TAPPI, si quid pia carmina possunt,
Si bene promeritos Musa perire vetat.
Et tu carminibus dignus: Nec facta tacebunt
Te tua: Te coelo praemia digma manent.
Raptim adjiciebat
M. Johann Sötefleisch.
Eheu quin nihil est homini, quod duret in aevum,
Hac mundi varia cinditione, datum !
Sive per Hesperiae migres feliciter arva,
Sive sub Arctoo stesque cubesque polo.
Surgimus alterna, cadimusque hic, sorte voluti,
Nec stabilis quemquam vita subuínde manet.
Regius id queritur Psaltes, id corniger olim
Amramides, moesto pectore, questus erat,
Sic ego, sic macum, quotquot tua funera plangunt,
Tappiade, patriis triste queruntur agris !
Ast mihi quid prodest, miseros producere planctus,
Fataque plus aequo dura fuisse, queri !
Quid prodest miseris, mortem incusare dolendam,
Et nimis angustae tempora nostra viae ?
Nam neque lugendo, dubios producimus annos,
Nec miserum mortis flendo inhibemnus iter!
Sat vixit. quisquis bene vixit, et optimus aevi
Terminus est, vivo vivere rite Deo.
Sat fuit in mundo, mundi qui spernere novit