Die Probstei in Wort und Bild/006
Zur Navigation springen
Zur Suche springen
| GenWiki - Digitale Bibliothek | |
|---|---|
| Die Probstei in Wort und Bild | |
| Inhalt | |
| <<<Vorherige Seite [005] |
Nächste Seite>>> [007] |
 | |
| Hilfe zur Nutzung von DjVu-Dateien | |
| Texterfassung: korrigiert | |
| Dieser Text wurde anhand der angegebenen Quelle einmal korrekturgelesen. Bevor dieser Text als fertig markiert werden kann, ist jedoch noch ein weiterer Korrekturdurchgang nötig.
| |
Pingsten in de Probsti
- Ick schall Di mal hinschriebn, wasück mi dat geiht?
- Un ob ick hier we'n mag? - dat do' ick mit Freud.
- In Kiel is de Hüll und de Füll vun Plaseer,
- Un doch för so'n Burjung op de Gündsit noch mehr.
- Se sünd mi to städtsch hier, to vörnehm und fien,
- Dat kann ick un mag ick nu eenmal ni lidn;
- Obschons ick Student bün, so leng ick bischurn
- Doch bannig - un wünsch mi na Hus mank de Burn.
- Op de Gündsit - ei Deuscher ! op Gündsit an'n Strand,
- Dar wahnt de Probstier; - dat is Di en Land!
- So grön un so welig, so smuck un so schön,
- Dat heff ick in de Pingstwek mi gehörig besehn.
- Wat'n Segn op de Koppeln an Kleewer un Gras !
- Dat Land is als Marschland, und de Weeten, de dar waßt
- Hett Deg, dat't en Lust is, - dar schast Du Di wahrn !
- Un in Blöth stunn de Rappsaat, un de Rogg schot all Ahrn.
- Un denn mank de Knicken, un denn op'n Wall
- Waßt de Kaßbein un Eerdbein man so wild öwerall;
- Un de Nachtigaln slat, un de Oscheu de blöht,
- Als weerst Du in'n Blomhoff, - langs'n Weg för de Föt.
- Is't nu to verwunnern, dat se Pingsten so fiert?
- Un dat se in de Pingstwek dree heele Dag swiert?
- Un dat se dat Vörjahr, an Freuden so rik,
- So lustig begröt'n do't mit Danz un Musik?
- Juchheissa! wat'n Leben! dar heff ick mi freut!
- Heff sprungen op de Lohdehl na'n Brummbaß un Fleut,
- Heff sungn mit de Burjungs un klönt mit de Oln,
- Un Allns, wat dar Mod weer, heff ick redlich mit holn.
- Un man jümmers op Plattdütsch so hartlich un tru,
- Mit de Mannslüd, mit de Frunslüd man jümmers op Du !
- Und wenn ick mal möd wurr, un keem mal de Slap,
- Denn leeg ick in'n Kohstall bi de Kalwer un Schap.
- Un nößen denn gung frisch wedder darmank,
- Vun een Hus na't anner, dat Burdörp hinlank.
- Dar achter dat Jungvolk, - de Spellüd vörop,
- Un so man jümmers lustig na de Lohdehln herop.
- Un wurr ich mal hungrig, so sä ick dat fri;
- Brade Bütt harrn se allerwegn un Förten darbi,
- Stutenbodderbrod un Kaffee, - kreeg'ck 'n Geldbüdel 'rut,
- Denn drücken se de Hand mi un lachen mi wat ut.
- So gung dat dree Dag dör', jümmers lustig un frisch.
- In Schönbarg, in Krokau, in Barsbek und Wisch,
- In Labö un Fifbargen, in de Neegd un de Feern,
- Un öwerall harrn se vun Harten mi geern.
- Un, Junge, - wat kreeg ick för Deerns dar to sehn!
- Dat sünd di de smucksten in't ganze Holsteen;
- So blid, als en Lachduv, - so bunt, als en Tulk,
- So slank, als en Wichel un so flink, als en Swulk.
- Se dreiht sick in'n Danz 'rum, als'n Küsel so gau,
- Se lacht rein so fründlich, als en Rosen in'n Dau;
- Un kiekst Du in de Ogn ehr, - so büst Du all tamm,
- Se mak Di so lis' un so fram, als en Lamm.
- Ick wüß wul noch mehr, - un Du hörst dat wul geern,
- Un meenst: dat is dösig, sick lang to schaneern;
- Doch nu mutt ick stillswign, - un schullst Du ock schelln,
- Denn dat Fenstern, - dat lett sick man mündlich vertelln!
Johann Meyer.